Arkadaşlar, sağlık ve yan gelip yatmak üzerine...

Benim hayatta iki arkadaşım var ki, bana kardeştirler...Aynı anne babadan olmayabiliriz ama benim "hayattaki en önemli insanlar" listemin en üst sıralarındaki isimler onlardır. Biri Tütü diğeri Pür... Biz üç dostuz, kardeşiz ve bu hayatta her ne yaparsak yapalım, hep beraber yaparız. Onlarsız bir hayatı düşünebilmem bile mümkün değildir. İşte bugün Tütü küçük bir ameliyat geçirdi. Üçümüz sabahın erken saatlerinden itibaren Acıbadem Hastanesi' ne taşındık ve klasik hastane ortamına uymayacak kadar neşeli bir gün geçirdik. Uzun zamandır bu kadar, sadece üçümüz olarak bir arada vakit geçirmemiştik. Her zamanki gibi planlar kurduk, kararlar aldık, sağı solu çekiştirip dedikodu yaptık ve güldük. Çok güldük:)) Fakat bütün bu yaptığımız tantana içinde asla kaçırılmaması gereken bir cümle vardı ki, bence hayatımızı özetliyordu. Tütü ayılırken söyledi ve üzerinde epeyce düşündük sonra: Ohh beee, sonunda sırtım yer gördü! Demek ki ne çok koşturmaca, ne büyük yorgunluk içindeymiş ki, narkozdan ayılırken bunu söyleyiverdi! O zaman anladık ki, işlerimiz sebebiyle, kendi hayatlarımıza gereken özeni göstermiyoruz. Kendimizi iş için kullanıyoruz. İş için yaşıyoruz ve hayatlarımızı yaşamak için vakit bırakmıyoruz kendimize. Vee, sırtüstü gelip yatmıyoruz yatmamız gerektiği kadar. Sonunda da hayat bir şekilde "yatırıyor". İşte bu yüzden derim ki, hayat sizi yatırmadan, siz arada yan gelip yatmayı ihmal etmeyin. Sırtüstü yatıp bulutları seyredin, yeni biçilmiş çimlerin kokusunu çekin içinize, deniz kenarına inip dalgaları dinleyin veya alın elinize güzel bir kitap, kanepeye uzanıp okuyun bütün gün. Ama arada yatın, yan gelip yatın!