40 Yaş

Ha oldum, ha olacağım derken aslanlar gibi 40 oldum...Yani 40 doldu ve 41'e girdim artık. Şöyle ağzımı doldura doldura "KIIRKKKK" diyebilirim:))

Ben çocukken, yaşı kırk olan insanlar bana çok büyük gelirlerdi. Hatta yaşlı derdim onlar için... Oysa şimdi ben o yaşa geldim ve kendimi hiç de yaşlı ya da büyümüş hissetmiyorum. Evet, olgunlaştığımı biliyorum. Hayata bakışım temelde pek değişmese de, derinliğim arttı. Açık maviden koyu laciverte... Ama içim yine hala kıpır kıpır ve heyecanlarım hala çok taze. Hayallerim var, hiç vazgeçmediğim... Planlarım var, bir gün gerçekleştireceğim... Kitaplarım var, okuyacak ve dünyanın bütün müzikleri hala benim, hatta belki de hiç bu denli benim olmamışlardı... Başka sayfalar açılıyor önümde. Yeni bir başlangıç, korkutsa da, 40 yaşında, insanı ileriye atan bir şey. Mecburen güçlü oluyorsunuz. Hayatınızı 40 yaşında değiştirince, en çok ihtiyacınız olan şey, cesaret oluyor. Gece yatağınıza uzandığınızda, ayaklarınızı bastığınız yerin kayganlığını düşününce, ürperiyorsunuz. O güne dek, etrafınızı çevrelemiş eski kozanıza ait hiçbir şeyin yanınızda olmaması, dibi görünmeyen denizde yüzerken içinizde oluşan o tuhaf korkuya benzer bir his yaratıyor içinizde. Sanki dipten her an bir su canavarı çıkacakmış gibi! Yine de yüzüyorsunuz... Durmadan, hep ileri...Hayat değiştirmek kolay değil ne de olsa! Cesaret lazım... Arkaya bakıp iç çekmemek, ağlamamak, kırılmamak lazım. Hep ileriye bakmak lazım. Gönül gözünü açık tutup, güvenmek lazım. Kime? İster Tanrı deyin, ister Doğa, ister Evren...Ben adını henüz koyamadım ama O'na, Tanrı-Doğa-Evren' e güveniyorum. Güvenmekten başka da şansım yok zaten... Herşey güzel olacak. Olacak...Olmalı...