Mekong Kıyısında Sevgililer Günü

Dün akşamüstü saatlerinde, Vat Xien Thong isimli manastırın Mekong kıyısına inen kapısından çıkıp, kuru mevsimde olduğumuz için su seviyesi iyice azalmış nehre doğru inerken, az önce tanık olduğum ritüelin yarattığı uhrevi hisle uçmuştum ve ruhum yıkanmıştı adeta. Uzun kuyruklu geleneksel teknelerden birine bindim ve Luang Prabang'ın, nehre uzanan hindistan cevizi ağaçlarına bağlanmış mavnalarını seyrederek akıntıyla birlikte kaymaya başladım. Çok güzel bir günbatımı yaklaşıyordu ve ben keyiften dört köşeydim. Güneş kavurucu sıcaklığını bırakmış, tatlı tatlı okşuyordu artık. Balıkçılar nazlı nazlı akan nehre ağlarını atmışlar, günün hasadını toplamaya uğraşıyorlardı. Nehrin en sığ yerleri, sular azaldığından geniş kumluk düzlüklere dönüştükleri için, Luang Prabang'ın gençleri burada toplanmış çift kale maç yapıyorlardı. Kimileri de kendilerini ılık sulara atmış, yüzüyorlardı. Yağışlı zamanlarda iyice kabaran nehrin suları altında kalan kıyı tarlaları, yemyeşil, zümrüt gibi parlıyorlardı. Palmiye, mango, papaya ve adını henüz öğrenemediğim bir sürü ağacın arasından göğe yükselen pagodalar, zamanın durduğu hissi veriyordu bana . Bu romantik manzaralar eşliğinde, nehir aşağı bir süre gittim ve sonra karşı kıyıyı takip ederek yukarı dönmeye karar verdim. İşte o sirada, Mekong kıyısındaki sular çekilince ortaya çıkan dev kayaların üzerinde, ele ele oturmuş, koklaşan Laos'lu genç çifleri farkettim. Erkeklerin elinde demet demet çiçekler vardı ve kızların boyunlarına kırmızı - beyaz kalplerden yapılmış çelenk benzeri kolyeler takılmıştı. Kızlar utangaç utangaç gülümserlerken, oğlanlar kollarını korumacı bir tavırla onların omuzlarına dolamışlardı ve çok şekerdiler... Ahh, dedim, AŞŞKKK!!! Dünyanın en az değişmiş ülkelerinden birinin, insanda zamansızlık hissiyatı yaratan en güzel köşesinde, efsanevi Mekong'un kayaları üzerinde çıktı karşıma!