Grönland Şiirleri -2-

Kangerlussuaq Fiyordu 21 Haziran Gece

Dün de dedim ya, hayatımda ilk kez şiir yazdım. Grönland ve orada tanıştığım ıssız ve ırak coğrafya, beni kendimle buluşturunca, içimden taşanlara engel olamadım. Olmak da istemedim.
Ama...
Dün akşam ülkemde, her zaman geçip gittiğim yerlerden birinde, havalimanında, insanlık dışı bir saldırı oldu. 36 kişi yaşamını yitirdi. İnsanın insana yaptığı kötülükler zincirine, bir halka daha eklendi ne yazık ki!
Hani insandı en kıymetlisi varlıkların? 
Hani Yaradan her şeyi insan için yaratmıştı?
Hani bizdik en akıllısı yaratılmışların, en O'na benzeyeniydik?
Kim inanır bunlara artık?
Ben değil! Geçmiş olsun!
Ben Tanrı'mı, Yaradan'ımı doğada buluyorum. Ufkun ardında yitip giden bir gün batımını seyrederken, denizin dalgalarındaki fısıltıları dinlerken, ya da yaprakların rüzgarla dansını seyre dalarken, O'nunla buluşuyorum, konuşuyorum, Bir ve Tek oluyorum.
İşte, dün akşam, havalimanı patlaması haberini alır almaz aklıma ilk gelen şeyler yine bunlar oldu:
İnsanın insana yaptığı kötülüklerin sonu YOK!
Ve yapılan bütün bu kötülükler ve ölen her insanla birlikte, her birimizin içindeki Tanrı da ölüyor. 
Ben artık böyle bir dünya istemiyorum, böyle bir ülke istemiyorum, böyle bir DİN de istemiyorum! 
Dün de yazmıştım: İNSANIN AZ TANRI'NIN ÇOK OLDUĞU COĞRAFYALAR'a gittiğimde, O'nunla buluşuyorum.
İşte bu buluşmanın meyvelerinden ikisini daha, dün akşam yaşanan acılara rağmen, paylaşma cüretini gösteriyorum şimdi.
Okuyan sağ olsun!

ALTIN IŞIK

Yılın en uzun günü

Güneş batmıyor

Dalgalarla altın tozu

Sahil parlıyor ışıl ışıl

Balıklar bile altın

Yüzümde güneş, parlıyorum

Dağlar altın, deniz altın,

Saçımdaki rüzgar altın

xxxxx

Biliyorum bitecek bu günler

Ve kış gelecek

Güneş yükselmeyecek ufuktan

Gözüm karşı tepede bekleyeceğim

Sayacağım günleri birer birer

Zaman geçmeyecek

Gölgeler ülkesinde kapana kısılmış

Tam umudun yittiği an

Göreceğim sırtın üstünde altın ışığı

xxxxx

İşte bu yüzden

Yılın en uzun günü

Karanlıkta solup gitmemek için

Yüreğime dolduruyorum altın ışığı

* Bu şiiri, yılın en uzun günü, 21 Haziran'da, MV FRAM'ın 7. katındaki Explorer Lounge'da, manzaraları seyre dalarak yazdım.

Dünyayı duman sarmış

Her yer çok sessiz bugün

Kanat çırpışı bile suskun kuşların

Balıklar yavaş

Rüzgar asude

Denizin yüzerinde narin kıpırtılar

Ben de sustum, konuşmuyorum

Mutlu Kuzey'de bu öğleden sonra

*18.06.2016 MV Fram Qullissat'a giderken